Wesołych Świąt :)

Z okazji świąt Bożego Narodzenia składamy Wam życzenia miłości,

spokoju, wszelkiego dobra. Abyśmy dla siebie nawzajem byli pełni życzliwości

i zrozumienia. A także życzenia wszelkiej pomyślności w Nowym 2015 Roku.

fot. Marlena K.

U nas już czuć święta od soboty - choinka wystrojona, robiliśmy to wspólnie, córka z zapałem wieszała ozdoby, natomiast Tomek był bardzo zainteresowana wszelkimi łańcuchami, wstążkami i bobkami ze sznureczkami - dlaczego? Wszystko nadawał się idealnie do zrobienia sobie machacza i machania nim sobie przed oczami. To jest nasz problem który staramy się wyeliminować, machaniem stymuluje się, a to nie jest dobre - czasami ma dzień że nie można wyrwać mu z ręki machacza a on tylko na niego patrzy, ale w sobotę było bardziej na wesoło :)

 oto nasza choinka w całej okazałości :)

WESOŁYCH ŚWIĄT

życzą

Tomek z Rodziną :)

Tomek chory.

źródło

Tomek chory - zaczęło się niewinnie w czwartek, kaszel. Taki nieprzyjemny, gardłowy. Zaraz poszliśmy do pani doktor, i okazało się że jednak to sprawa poważniejsza - Tomek dostał antybiotyk. Zaczął gorączkować - bardzo wysoko, nocą z czwartku na piątek, cały piątek i jeszcze dzisiejszej nocy, wczoraj przeleżała cały dzień, ale dziś już o wiele lepiej - gorączki nie ma, i wrócił mu apetyt. Jednak widać, że jest bardziej nakręcony, krzyczący, nie może się skupić, połączenie jego leków z antybiotykiem i innymi kropelkami i syropkami dało efekt piorunujący. Ale najważniejsze że jest lepiej, że antybiotyk działa :)

"Piernikowy" dzień :)

fot. Jerzy K.

Dzisiaj zrobiliśmy sobie dzień "piernikowy" :) Zakupiłam w Biedronce pakiet pierniki + lukrowe pisaki (4 kolory), przygotowaliśmy się jak należy, deseczki na pierniki i fartuszki kucharskie :) 

Kasia i Tomek siedli do stoliczka i zaczęła się "praca" nad piernikami, a ponieważ lukrowe pisaki trzeba było mocno naciskać, ja stałam z tyłu za Tomkiem i jako jego cień pomagałam mu naciskać pisaki i kolorować pierniki :) Początek był trudny, Tomek nie był zainteresowany lukrowaniem pierników, ale w trakcie zabawy zaczął się interesować i był zadowolony :) Po skończonej "pracy" wziął swoja deseczkę i poszedł wsadzić ją do piekarnika, udawaliśmy ze je upiekliśmy, bardzo się cieszył, wąchał je i chwalił się nimi wszystkim - bardzo się z nich cieszył :)

A oto nasza fotorelacja z "piernikowego" dnia :)

fot. Jerzy K.

fot. Jerzy K.

fot. Jerzy K.

fot. Jerzy K.

fot. Marlena K.

fot. Marlena K. - Pierniki Tomka

fot. Marlena K. - Pierniki Kasi

Mowa, a komunikacja.

fot. Jerzy K.

Tomek nie mówi, ale pojawiają się pojedyncze samogłoski i sylaby, stara się i próbuje - a nawet próbuje powiedzieć pierwsze zdanie - Ma..ma ma..ma da da ti.  (Mama daj telewizor - czyli włącz telewizor). Na początku było dla mnie bardzo to ważne żeby zaczął mówić, no bo przecież jak będziemy się dogadywać, no nie mówi. Właśnie brak mowy był jednym z pierwszych czynników na który zwróciliśmy uwagę, nie mówi, no nie mówi - co to będzie. No nic nie będzie. 

Ale tak naprawdę dużo czasu zajęło mi zrozumienie tego że jeżeli zacznie mówić to nie koniecznie będziemy się komunikować. Mogą pojawić się słowa które będzie wypowiadał bez składu i ładu, a komunikacja? No właśnie - komunikacja, ma polegać na tym że ja będę go rozumieć, będę wiedziała czego chce, czego nie chce, a on będzie mnie rozumiał. Więc jak sobie dajemy radę?

A dajemy i to bardzo dobrze :) Mamy program do komunikacji PECS - o samym programie ze zdjęciami napisze Wam innym razem, teraz ogólnikowo powiem że jest to program związany z obrazkami, on pokazuje na pasku np: Chcę pociąg - i mamy obrazem "chcę" i "pociąg". Wprowadzamy nowe elementy i uważam że idzie nam dobrze - a najważniejsze jest to że się komunikujemy. Nie ma już stania i pokazywania palcem na półki w kuchni że chcę to czy tamto a my zgadywaliśmy o co może chodzić. Idziemy do przodu :)

Sygnały autyzmu ...

Znalazłam w sieci ciekawy rysunek pt. "Sygnały autyzmu", oczywiście jeżeli dziecko lubi swój czerwony kubeczek i czerwone autko nie musi być to od razu oznaką autyzmu, ale jeżeli już nakłada się kilka dziwnych i niekontrolowanych zachowań może być to oznaka że trzeba udać się do specjalistów, którzy po licznych obserwacjach i badaniach postawią diagnozę. 

Tomek miał diagnozę gdy miał już trzy latka, myślę że był to ostatni dzwonek by zacząć działać, a wiadomo im wcześniej tym lepiej, niestety nie "wyłapaliśmy" wcześniej tych oznak. Zdawaliśmy sobie sprawę że te jego zachowania nie są do końca takie jak powinny być - bo przecież brak mowy nie musi oznaczać że coś jest nie tak, ale znajdowaliśmy na nie różne wytłumaczenia. Teraz jak patrzę na ten rysunek, to na każdym obrazku widzę Tomka i jego zachowania, dodałabym jeszcze agresję (krzyk, szczypanie, gryzienie) - wtedy nie zdawaliśmy sobie sprawy z tych jego zachowań, całe szczęście że w końcu je dostrzegliśmy i zrozumieliśmy że coś jest nie tak. Diagnoza - myślę że dla każdego rodzica który dowiaduje się że jego dziecko jest chore, jest trudna i ciężko się z nią pogodzić, ale trzeba wierzyć i walczyć.

źródło

Podziękowania :)

źródło

Serdecznie DZIĘKUJEMY wszystkim którzy w 2014 roku rozliczając się za 2013 przekazali 1% dla Tomka

Wszystkie środki jakie wpłynęły na konto Tomka będę przeznaczone do: dalszej rehabilitacji, wizyt lekarskich, zakup leków i pomocy dydaktycznych.

Z uwagi na Ustawę o ochronie o danych osobowych, nie dostajemy informacji kto przekazał dla Tomka 1% - tym samym nie możemy podziękować osobiście, ale jesteśmy bardzo wdzięczni za każdą kwotę. Wiemy tylko z jakiego Urzędu Skarbowego.

Podatnicy którzy przekazali 1% podatku dla Tomka w 2014 roku (rozliczając się za 2013) dokonali rozliczenia w następujących urzędach skarbowych:

• Pierwszy Urząd Skarbowy w Rzeszowie
• Drugi Urząd Skarbowy w Rzeszowie
• Urząd Skarbowy w Łańcucie
• Urząd Skarbowy w Brzozowie
• Urząd Skarbowy w Zawierciu
• Urząd Skarbowy Kraków-Pogórze
• Urząd Skarbowy w Nysie
• Urząd Skarbowy w Olkuszu
• Urząd Skarbowy w Kolbuszowej
• Urząd Skarbowy w Przeworsku
• Pierwszy Urząd Skarbowy w Częstochowie
• Urząd Skarbowy w Krośnie
• Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniu

DZIĘKUJEMY :)

Zabawa klockami.

fot. Marlena K.

Uczymy się bawić - tak, wiem brzmi to dziwnie. Pewnie się zastanawiacie - jak można uczyć się bawić? Dla jednych zabawa to zabawa, a my musimy się tej radości jaką daje zabawa nauczyć. Najczęściej klocki służą nam do tej zabawy - układamy wieże i inne budowle. Podaję Tomkowi klocka do ręki, a on układa, lub raz on, raz ja - a jeszcze innym razem wciągamy do budowania starszą siostrę Tomka, wtedy oni układają między sobą lub my w trójkę :) każdy po kolei. Czasami Tomek jest chętny i się cieszy, a czasami nie chce, ale musi i wtedy wyraża swoje niezadowolenie. Jak je wyraża - różnie, może to być: wrzask, wyrywanie się, szczypanie, drapanie, czasami próby gryzienia (bo samo gryzienie mamy już za sobą), ale w końcu układamy te klocki.

Chciałbym żeby Tomek pewnego dnia sam wyciągnął klocki i sam je ułożył, a zabawa nimi dała mu radość :)

Nasze budowle :)

fot. Marlena K.

Witajcie :)

fot. Jerzy K.

Chcemy Was zaprosić do świata naszego Tomka, zupełnie innego nisz nasz, ale staramy się by mógł być razem z nami w naszym świecie. Tomek ma sześć lat i ma autyzm - więcej o samej chorobie możecie przeczytać TUTAJ, a o Tomku TUTAJ. 

Mam nadzieję że będziecie do nas zaglądać i kibicować naszej rodzinie, i Tomkowi w rehabilitacji, nauce, dążeniu do samodzielności i normalnego funkcjonowania w społeczeństwie.

Rodzice Tomka